ΔΑΝΑΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ «ΟΙΚΟΣ ΑΝΤΟΧΗΣ» 2007

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ με χαρά παρουσιάζει την πρώτη δισκογραφική δουλειά της Δανάης Παναγιωτοπούλου. Ο “Οίκος Αντοχής” αποτελείται από δέκα αυτοτελείς ιστορίες της πόλης για δύο πιάνα και φωνή – ευγενικής καταγωγής και αγνώστου πατρός – και φιλοδοξεί να προσφέρει για τριάντα λεπτά στέγη σε όσους νιώθουν άβολα απέναντι στους ευαγγελιστές της υπάρχουσας τάξης (εντός και εκτός της δισκογραφίας).

Όλα τα κομμάτια εκτελούνται από μόνο από δύο πιάνα και φωνές ενώ σε ένα κομμάτι συμμετέχει και ο Βασίλης Βασιλάτος (ex Συνήθεις Ύποπτοι) που παίζει κρουστά.

1. En Garde (μουσική: Άγγελος Αγγέλου)
2. Λήθη
3. Του Οδυσσέα
4. Λαύριο (Συμμετέχει ο Γιάννης Χαρούλης)
5. Πότε μικρέ μεγάλωσες (κρουστά: Βασίλης Βασιλάτος)
6. King Size (Φυσαρμόνικα: Νίκος Παπαναστασίου)
7. Εξαρτημένα αντανακλαστικά
8. Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα (Ακορντεόν: Νίκος Παπαναστασίου)
9. Το πάρτι
10. Πες μου πως

ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ: Δανάη Παναγιωτοπούλου
ΣΥΝΘΕΤΕΣ/ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΙ: Δανάη Παναγιωτοπούλου
ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ: Άγγελος Αγγέλου, Παντελής Ραβδάς
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Γιώργος Μητρόπουλος

Λήθη

Τον ποιητή που θα ‘γραφε το έπος της γενιάς μου
Τον βρήκαν ξημερώματα σε μια στροφή του δρόμου
Τα μάτια κατακίτρινα κι οι φλέβες του όλο τρύπες
Βρυσούλες και ξεχύνονται του κόσμου όλες οι λύπες

Γυμνή σε μια διαφήμιση στης πόλης τις βιτρίνες
Η μούσα του η ελεύθερη μαράζωνε από ανία
Τη βρήκανε ανάσκελα μπροστά από την οθόνη
Φυτέψαν και μια κάμερα, ποτέ δε θα ‘ναι μόνη

Ποιου πολέμου ξεχνώ είμαστε όλοι παιδιά
Με γερά υλικά κι αλυσίδες στα πόδια
Μην το πεις στη μαμά πως τα βράδια μεθάς
Βλαστημάς που χτυπάν τόσο αργά τα ρολόγια

Στο θαύμα και στον έρωτα σε μάθαν να πιστεύεις
Γι’ αυτό περήφανα σιωπάς ενώ σε σημαδεύουν
Η μάχη συνεχίζεται στους κόσμου τα υπόγεια
Έρχονται στις οθόνες μας καινούρια επεισόδια

Το πάρτι

Κοιμήθηκα και άφησα το ράδιο να παίζει
παραίσθηση ή όνειρο, αλήθεια ή εφιάλτης;
Διακόσια τάνγκα πήδηξαν επάνω στο τραπέζι
και κάτω ξετυλίγεται στα ελληνικά το πάρτι

Βγήκε ο,τι είχε κρυφό σε όλα τα μεγέθη
στα χρώματα που βάφουνε τους οίκους ανοχής
μέσα στο ριγκ με τον μπαμπά ο Σούπερμαν παλεύει
δεν ήταν θέμα ανδρισμού μα θέμα αντοχής

Πόσες φορές την εβδομάδα;
Κι ένα παιδί ξέρει σαν άντρας να μετρά
Πόσες φορές την εβδομάδα;
Θα μου θυμώσεις αν μιλήσω πιο απλά

Σαρανταπέντε εραστές κι εξήντα πατεράδες
ολημερίς με χτίζανε να γίνω φαμ φατάλ
Φρεσκοβγαλμένοι χειριστές κι άξιοι ψυχοβγάλτες
ολονυχτίς κάνουν βουντού σε κάποια Αμέρικα

Αγάπη μου ανορεξική, παραμυθοθρεμμένη
πατρίδα μου μαμόθρεφτη και παιδεράστρια
μη μου ζητάς συγχώρεση που δείχνεις μπερδεμένη
την παρθενία δόξασες πουλώντας μάρμαρα