ΡΕΦΕΝΕ μουσική ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΝΤΖΟΣ στίχοι ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΡΕΦΕΝΕ
μουσική ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΝΤΖΟΣ
στίχοι ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Download & Streaming Links
Στην καρδιά του χειμώνα κυκλοφόρησε ένα καινούριο CD με δώδεκα τραγούδια. Είναι η μοίρα των τραγουδιών κάποτε να κυκλοφορούν όταν στα ορεινά χρειαζόμαστε αλυσίδες και στα πεδινά βγαίνουμε τυλιγμένοι στα βαρύ μας παλτό. Τους στίχους αυτών των τραγουδιών τους υπογράφει ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος, τη μουσική ο Χρήστος Γκόντζος και σε ένα τραγούδι βρίσκουμε και τα ιδιαίτερα στιχάκια της Μαρίας Ρήγα 17 χρόνια μετά την κοίμησή της. Οι υπόλοιποι συντελεστές ταλαντούχοι νέοι μουσικοί και εκτελεστές.
Είναι παράξενο αλλά ακόμα και τα κεφάτα τραγούδια κρύβουν κάποτε το παράπονό τους. Αυτό το παράπονο δείχνει να είναι του δημιουργού αλλά αν προσέξουμε λίγο καλύτερα θα δούμε ότι μας μοιάζει. Δεν θα είχε γεννηθεί αν δεν σκοντάφταμε στο πλήθος των αναγκών μας και σε εκείνους που κοιμούνται στο πεζοδρόμιο ή ισορροπούν οδυνηρά σε κάποιο πλατύσκαλο.
Άστεγα ντέρτια σε δυο κουβέρτες κι ένα χαρτόνι
Ο δρόμος είναι κρεβατοκάμαρα και το σαλόνι
Τα αστέρια είναι η μόνη στέγη κι η μόνη ελπίδα
Όλα τα άλλα μοιάζουν με σύννεφα και καταιγίδα.
Τα τραγούδια είναι το αλεξιβρόχιο του ακροατή. Πυροστιά που μας θερμαίνει και εμποδίζει να γίνει κρύσταλλο το δάκρυ που μόλις ξεκίνησε να κατεβαίνει. Είναι το λευκό χαρτί στο οποίο καταθέτουμε σκέψεις δικές και νοήματα δανεικά. Γιατί και τα ξένα είναι δικά μας και τα δικά μας είναι ξένα.
Θα κλέψω δίχως τύψεις τα Άνθη του Κακού
Τον κόκκινο μπερντέ του Λαπαθιώτη
Θα κάνω χαρακίρι
Με ρίμες πανικού
Στα χείλη ενός φτηνού επαρχιώτη.
Αυτό ακριβώς είναι ένα το τραγούδι. Τα κλοπιμαία που επιστρέφουμε σε αυτόν από τον οποίο τα είχαμε υπεξαιρέσει. Τα επιστρέφουμε με τόκο. Γιατί έχει προστεθεί μια μουσική που κάνει τις λέξεις να χορεύουν και την καρδιά μας να χτυπάει πιο δυνατά.
Ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος και ο Χρήστος Γκόντζος αναφέρονται σε διαφορετικές γενιές και σε διαφορετικές εμπειρίες. Είναι το μεταίχμιο μιας εποχής και η μεταπολίτευση της κάθε μεταπολίτευσης. Είναι αυτό που οφείλει να αλλάξει για να μπορούν όλα να παραμείνουν ίδια.
Φυσάει μεταπολίτευση και φέρνει γεγονότα
Βροχή ο χαρτοπόλεμος βροχή τα βαρελότα
Σιγά σιγά τα πράγματα καταλαγιάζουν πάλι
Σαν ένας πονοκέφαλος μετά από κραιπάλη.
Η πραγματικότητα είναι το πιο δυνατό αψέντι και εμείς συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο χωροχρόνο με όχημα τα λόγια και τη μουσική ενός κύκλου τραγουδιών που γεννήθηκε από τις πρωταρχικές μας ανάγκες. Πιο πρωταρχική από όλες τις ανάγκες είναι να μην νιώθουμε το αγιάζι της μοναξιάς όταν μένουμε σε ένα μικρό δωμάτιο ή όταν ταξιδεύουμε στην αιωνιότητα και στην απεραντοσύνη.
Το σύμπαν είναι απέραντο και τρέμω μην χαθείς
Τα άστρα πέφτουν σαν βροχή φοβάμαι μην βραχείς
Πλανήτες περιστρέφονται κι ο βίος μας μια στάση
Η μοναξιά βαρέθηκε και βγήκε να ξεσκάσει.
Βγήκαμε να ξεσκάσουμε αγαπητέ αναγνώστη και στο τέλος πληρώνουμε τον λογαριασμό «ΡΕΦΕΝΈ.» Έτσι μονολεκτικά ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος και ο Χρήστος Γκόντζος μας συστήνουν ένα κύκλο τραγουδιών που μας κάνουν να καθόμαστε κάπως άβολα στον καινούργιο μας καναπέ. Γιατί στο κάτω κάτω η τέχνη, όπως έχει ανάγκη τον ταλαντούχο δημιουργό, έχει ανάγκη και ένα απαιτητικό κοινό. Αλλά ας μην ανοιχτούμε περισσότερο. Τα υπόλοιπα εν καιρώ και σίγουρα μετά την ακρόαση.
Είναι πολλά που σου ζητάω
Όμως πιο λίγα δεν μπορώ
Ή θα με μάθεις να πετάω
Ή θα μ΄ αφήσεις να χαθώ.
Οι τραγουδιστές και οι ερμηνευτές συνεργάστηκαν αφιλοκερδώς, η αφοσίωση και η εμπιστοσύνη τους στην μουσική όπως την τοποθετεί ο καθένας από μεριάς του ελπίζουμε να ανέδειξαν ένα αποτέλεσμα αντάξιο της προσπάθειας και του ταλέντου τους που δεν περισσεύει, καθώς δεν περισσεύει και η ευγένεια και η όρεξη τους για την συνεργασία και την πραγμάτωση αυτού του δίσκου. Καλη ακρόαση!
